ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΜΕ

Καιρός να κάνουμε κάτι για το χάλι στο οποίο ζούμε. Μπορούμε να ζήσουμε όλοι χωρίς supermarket για μια εβδομάδα. Ας γίνει το γάλα η αρχή

Πού πήγαν όλοι;;;

Παρατήρησα μετά το Πάσχα μια περίοδο αποχής των αγαπημένων μου bloggers από το αγαπημένο τους χόμπυ. Να το πω αγρανάπαυση; Να το πω ξεκούραση; Να το πω πολλή δουλειά; Πώς να το πω δεν ξέρω. Λίγοι μείνανε να κρατάνε τα μπόσικα. Άντε παιδιά, ανασκουμπωθείτε και μπείτε πάλι στη μάχη. Οι καιροί είναι χαλεποί.... αλλά το καλοκαίρι παραμονεύει στη στροφή

Fountain

i carry your heart with me(i carry it in
my heart) i am never without it (anywhere
i go you go,my dear; and whatever is done
by only me is your doing, my darling)
i fear
no fate(for you are my fate, my sweet) i want
no world(for beautiful you are my world, my true)
and it's you are whatever a moon has always meant
and whatever a sun will always sing is you

here is the deepest secret nobody knows
(here is the root of the root and the bud of the bud
and the sky of the sky of a tree called life; which grows
higher than the soul can hope or mind can hide)
and this is the wonder that's keeping the stars apart

i carry your heart(i carry it in my heart)

Αυτό το ποίημα του e.e.cummings μου ήρθε αμέσως στο νου αφού είδα χθες βράδυ την ταινία του Darren Aronofsky The Fountain (μεταφράστηκε στα ελληνικά ως «Η Πηγή της Ζωής»
Ο έρωτας και ο θάνατος κονταροχτυπιούνται για άλλη μια φορά αλλά σε μια μεταφυσική διάσταση των πραγμάτων, όπου η έννοια του χρόνου καταστρατηγείται από τον σκηνοθέτη με εξαιρετική χρήση του μοντάζ. Παρελθόν παρόν και μέλλον μπλέκονται ιδανικά δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα ονειρική. Δεν έχω γνώσεις κριτικού κινηματογράφου και δεν θα επιχειρήσω να κρίνω την ταινία. Αυτό που με συγκλόνισε ήταν η σκηνή στην οποία ο Hugh Jackman σκαλίζει μικρά κομματάκια φλούδας από το δέντρο της ζωής και τα καταπίνει σε μια προσπάθεια να ενωθεί με την αγαπημένη του που έχει πεθάνει. Είναι μαγικός ο τρόπος που οι διάφορες μορφές της τέχνης ενώνονται ή συμπληρώνουν αριστοτεχνικά η μία την άλλη για να σε οδηγήσουν πάντα στο ίδιο αποτέλεσμα. Δείτε την ταινία, αξίζει πραγματικά. Στα συν και η εξαιρετική μουσική του Clint Mansell.

Πατέρα, άκουσες τα νέα;

Το ΠΑΣΟΚ μετακομίζει. Από Χαριλάου Τρικούπη πάει Ναυαρίνου σε μερικούς μήνες. Ο Γιώργος πωτοπορεί για άλλη μια φορά. Αντί για ιδεολογία αλλάζει κτίριο. Keep walking...

7 θανάσιμα αμαρτήματα

Κυκλοφορεί νέο παιχνίδι στη blogoσφαιρα


Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα –σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια - είναι μια ταξινόμηση των πιο σοβαρών αμαρτημάτων σύμφωνα με την Καθολική εκκλησία, την οποία εισήγαγε ο Πάπας Γρηγόριος Α΄ κατά τη διάρκεια της θητείας του 590-604 μ.Χ. στην εργασία του Magna Moralia.Τα αμαρτήματα ονομάζονται “θανάσιμα” γιατί σύμφωνα με την εκκλησία μπορούν να στερήσουν τη θεία χάρη και να οδηγήσουν στην αιώνια καταδίκη της ψυχής του ανθρώπου, εκτός αν συγχωρεθούν με την εξομολόγηση.


Να δούμε λοιπόν κατά πόσο έχω υποπέσει και σε ποια από αυτά


Λαγνεία (luxuria): Πολλάκις και κατά κόρον. Μόνο αυτό αρκεί να με στείλει στο πυρ το εξώτερον. ΤΙΚ
Λαιμαργία (gula): Όχι, εξού και η κορμάρα που διαθέτω (Να τη η αλαζονεία). Εξαιρείται το Βιβλία Χώρα (ερυθρό) του 2005 και το Amarone della Valpolicella πάλι του 2005.
Aπληστία (avaritia): Πείτε μου ποια γυναίκα δεν είναι. Εκείνη την Kelly του Hermes πού θα μου πάει θα την αποκτήσω. Άντε και μια balenciaga σε κίτρινο. ΤΙΚ
Oκνηρία (acedia): Ποτέ δεν ήμουν τεμπέλα. Αποφεύγω επίσης να κοιμάμαι πέραν του αναγκαίου, γιατί ως γνωστόν θα κοιμηθούμε όλοι, ξέρετε πότε…
Oργή (ira ): Πειράζει που με εξοργίζει η βλακεία και το δείχνω; ΤΙΚ
Φθόνος (invidia): Ούτε από αυτό διαθέτω. Λες να είμαι καλός άνθρωπος τελικά;
Αλαζονεία (superbia): Ως ψωνάρα είναι φυσικό επακόλουθο ΤΙΚ

Score: 4/7

Θα σας δω στην Κόλαση αδέρφια!!!
Για να μάθω ποιους θα δω καλώ: Φιλήμονα, HL, Παράξενο Ελκυστή
Αν έχετε και κανένα άλλο καλό αμάρτημα εκτός λίστας στο οποίο πρέπει να υποπέσουμε (του τύπου 100 πράγματα που πρέπει να κάνει ένας άνδρα πριν παντρευτεί- Nitro τεύχος 3258) μη διστάσετε να το παραθέσετε και αυτό. Το ευφυέστερο κερδίζει!

Και τέλος για τους fans του είδους κάντε μια βόλτα στο www.kongregate.com/games/JorjEade/seven-deadly-sins

Βρες τον Μάκη

manos360.wordpress.com/2008/02/14/Βρές-τον-Μάκη/
Αφιερωμένο στους απανταχού ΑΕΚτζήδες

Athens Voice τεύχος 202

Kill your television της Σώτης Τριανταφύλλου
Μετά από αυτό το άρθρο ό,τι και να γραφτεί για την τηλεόραση θα είναι απλώς περιττό

Πρόπτωση μιτροειδούς βαλβίδας

Έκλεισα το τηλέφωνο και το ακούμπησα πάνω στο στήθος μου, λίγα εκατοστά κάτω από την καρδιά. Χτύπαγε δυνατά, σχεδόν βαριανάσαινα. Δεν ξέρω αν το άκουγες. Τώρα αρχίζει και ηρεμεί.
Η καρδιά μου.
Πότε ασχολήθηκα άραγε πρώτη φορά μαζί της; Ήταν στην Τετάρτη δημοτικού με το Γιάννη, στο Λύκειο με το Γιώργο, φοιτήτρια με το Θάνο; Τα ονόματα δεν είναι ενδεικτικά, τουλάχιστον όχι όλα.
Η καρδιά μου πάσχει από μια ασθένεια. Λέγεται πρόπτωση μιτροειδούς βαλβίδας, αλλά παρά τον τρομακτικό και απελπιστικά επιστημονικό ήχο των λέξεων, δεν είναι τόσο ανησυχητική.
- «Αγαπητή μου, είπε ο καρδιολόγος, το 30% του πληθυσμού υποφέρουν από την ίδια ασθένεια, χωρίς μάλιστα να το γνωρίζουν».
-«Εγώ ανήκω στους τυχερούς που το ανακάλυψαν γιατρέ, ή δεν έχει σημασία για την μελλοντική μου ζωή;»
- «Τι εννοείς καλή μου; Δεν πρόκειται να πεθάνεις από αυτό, δε χρειάζεται να ανησυχείς, αρκεί να προσέχεις ορισμένα πράγματα από δω και στο εξής»
- «Θα μπορέσω να ξαναγαπήσω γιατρέ;»
- …………???
Σκέφτομαι να αλλάξω καρδιολόγο. Νόμιζα ότι σου δίνουν και μερικές συμβουλές για τις σχετικές με την αγάπη ασθένειες της καρδιάς, αλλά έπεσα έξω. Το ταμείο του Δημοσίου δεν τις καλύπτει, και η θεραπεία τους είναι πολύ ακριβή για ένα κορίτσι σαν κι εμένα. Βλέπεις, είμαι από το είδος των κοριτσιών που ταλαιπωρούνται πολύ από την αγάπη. Όπως επίσης το είδος τω κοριτσιών που τ α λ α ι π ω ρ ο ύ ν πολύ την αγάπη.
Που λες, η αγάπη όταν με βλέπει την πιάνει ένα παράξενο πράγμα. Το βάζει στα πόδια. Δεν ξέρω γιατί. Τι της τάζω κάθε φορά, τι γλυκόλογα, τι δώρα, τι ξενύχτια. Αυτή τίποτα. Με βλέπει και αλλάζει πεζοδρόμιο. Ακόμα και μέχρι σήμερα, μετά από 34 χρόνια καρδιακής λειτουργίας, μου έχει δείξει το καλό της πρόσωπο μία φορά μόνο και αυτό για λίγο.
Έχω απελπιστεί. Μάλλον κάτι συμβαίνει με την περίπτωσή μου. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι δεν πρόκειται ποτέ να πάρω τόση αγάπη όση έχω δώσει κατά καιρούς. Κανείς από τους άντρες της ζωής μου δε με έχει αγαπήσει όσο εγώ τη συγκεκριμένη φορά. Πάντα η ζυγαριά έγερνε από τη δικά μου πλευρά. Πάντα εγώ έβαζα τα περισσότερα κιλά.
Μα θα μου πεις, η αγάπη δεν είναι δούναι και λαβείν. Δε δίνεις αγάπη με την απαίτηση να την πάρεις πίσω. Δε λες Σ’ ΑΓΑΠΩ για να το ακούσεις να στο λένε. Το λες για να το πεις, να το βγάλεις από μέσα σου, γιατί αν δεν το πεις θα σου φάει τα σωθικά και αυτό είναι κάτι που δεν το θέλεις. Τα χρειάζεσαι τα σωθικά σου για να τα κάνεις δώρο στο αντικείμενο της αγάπης σου.
Τότε λοιπόν, (και ενώ εξελίσσεται όλη αυτή η διαδικασία της προσφοράς του εσωτερικού σου κόσμου στο αντικείμενου του πόθου σου), η αγάπη (ο άλλος) είναι που το βάζει στα πόδια. Στη δική μου περίπτωση όλοι το βάζανε στα πόδια. Μόλις καταλαβαίνανε τι πήγαινα να κάνω με αποχαιρετούσανε, άλλος γιατί ήμουν πολύ καλή και δε μου άξιζε (έλεος πια αγόρια, κάντε κάτι με αυτή τη γελοία δικαιολογία), άλλος γιατί δεν είχε κλείσει τους λογαριασμούς του με το παρελθόν (έτσι λένε το κέρατο με την πρώην), αλλά το καλύτερο έμελλε να το ακούσω πρόσφατα. Για να με προστατέψει, λέει. «Από τι ρε μεγάλε; Και ποιος σου είπε ότι εγώ έχω ανάγκη από προστασία; Η μόνη προστασία που χρειάζομαι είναι από το αποσμητικό μου. Σου φαίνομαι για κοριτσάκι που θα πάει κλαίγοντας στη μαμά του να του γιατρέψει το βαβά; Εσένα θέλω για να με γιατρέψεις, εσένα θέλω για να με αποπάρεις, εσένα θέλω για να με παρηγορήσεις, να με απογοητεύσεις, να με χειροκροτήσεις, να με τσακίσεις, να με αποθεώσεις. Όλα αυτά μπορείς να τα κάνεις γιατί σ’ αγαπώ και θέλω να μπορώ να στο λέω χωρίς τύψεις και ανασφάλεια. Χωρίς να περιμένω τίποτα. Παρά μόνο να ελπίζω. Όσο η μιτροειδής μου βαλβίδα θα προπίπτει εγώ θα ελπίζω.

σελίδα 123

"Καθένας" του Φίλιπ Ροθ, μετάφραση Αχιλ. Κυριακίδης, ΠΟΛΙΣ, 2006

"Μπα ... δε νομίζω" είπε στην κόρη τους. Υπάρχει λόγος που δεν έγινα ποτέ ζωγράφος΄πήγα κι έφαγα τα μούτρα μου"
"Ο λόγος που δεν έγινες ποτέ ζωγράφος" εξήγησε η Νάνσι, "είναι ότι παντρεύτηκες κι έκανες παιδιά"

Μπα, κάτι μας είπες τώρα! Η τέχνη αλλάζει, το υπόλοιπο ταιριάζει...

An angel over Athens

Και ξαφνικά το μουντό, κρύο βράδυ της Τρίτης ο ουρανός στο κέντρο της Αθήνας φωτίστηκε και ένας άγγελος κατέβηκε στο Μέγαρο Μουσικής. Η Ute Lemper, στη δεύτερη εμφάνισή της για φέτος στην Αθήνα, πήρε το κοινό του μεγάρου στις φτερούγες της για να το μεταφέρει, όπως είπε η ίδια to a journey far away to the end of the world and so close in the middle of our hearts. Η αιθέρια παρουσία της μάγεψε το ακροατήριο , χαρίζοντάς μας μουσικές βγαλμένες από ταινίες του μεσοπολέμου, με ηρωίδες του καμπαρέ, μοιραίες γυναίκες που μαγνητίζουν τους άνδρες μόνο με την άκρη του ματιού τους. Με μουσικές που σε ταξίδευαν πάνω από θάλασσες. Με χιούμορ, σκέρτσο και παιχνίδι με το κοινό. Η παράστασή της με τίτλο "Angels over Βerlin and Paris" μας πέρασε από τη Μάρλεν Ντίτριχ, στον Κουρτ Βάιλ και από την Εντίτ Πιάφ στον Λέο Φρερ, τον Ζακ Μπρελ, τον Βαν Μόρισον και την Τόνι Μίτσελ. Η ερμηνεία της έκανε ακόμα και αυτή τη "δύστροπη" Γερμανική γλώσσα να ακούγεται στα ευτιά μας σαν κελάρυσμα. Συγκλονιστική στο ne me quitte pas και το amsterdam, μετέφερε τη μαγεία της μουσικής της ακόμα και σε αυτούς που δεν γνωρίζουν το έργο της. Τελικά χθες το βράδυ με τη βοήθειά της θυμηθήκαμε για μια ακόμα φορά την πραγματική έννοια της λέξης "πολιτισμός" και την καταλυτική επίδραση της μουσικής στο συναίσθημα και στην ίδια την ύπαρξή μας.

baby dance my ass

Ποιοι απαράδεκτοι γονείς και ποιες αναίσθητες μανάδες εκθέτουν τόσο αναίσχυντα τα βλαστάρια τους στο reality για μικρομέγαλα, αυτό που παίζει ο Alpha το βράδυ της Παρασκευής;

Δεν περιγράφω τη διαδικασία που ο καθείς μπορεί από μόνος του να φανταστεί. Σα γονιός όμως δε μπορώ να μη σταθώ στις φατσούλες (μακιγιαρισμένες άψογα από έμπειρους make up artists- σιχαμένοι, μιλάμε για 10χρονα!) που περιμένουν όλο αγωνία το αποτέλεσμα της κριτικής επιτροπής, πλέκουν αθώα τα χεράκια τους αναστενάζοντας, γουρλώνουν τα ματάκια τους στην κάμερα και περιφέρονται ντυμένα σαν να είναι Απόκριες για να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία των αποτυχημένων γονιών τους.

Άρα οι γονείς αυτοί σκέφτονται τι αντίκτυπο θα έχει στις ψυχούλες τους ο αποκλεισμός τους από το περιβόητο live; Μπορούν να καταλάβουν τα παιδιά στην τρυφερή αυτή ηλικία τι σημαίνει "ήσουν πολύ καλός, αλλά έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου για να ξαναπροσπαθήσεις". Ποιά ζωή ρε σούργελα; Την εθισμένη στην έκθεση, την τηλεθέαση, τον ανταγωνισμό, τη δυστυχία από τόσο μικρή ηλικία;

Γιατί εξαγοράζετε τις ψυχές των παιδιών σας με αυτό τον τρόπο; Γιατί δεν κάνετε τα ΔΙΚΑ σας όνειρα πραγματικότητα;

Έλεος πια. Αφήστε τα παιδιά σας να ζήσουν σαν παιδιά.

Η σύγχρονη πραγματικότητα μέσα από τα μάτια ενός αιώνιου

Γύριζε, μη σταθείς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,
ο ψεύτης είδωλο είν’ εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια,
η Αλήθεια τόπο να σταθεί μια σπιθαμή δε θά βρει.
Αλάργα. Μόρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.

Η Πολιτεία λωλάθηκε, κι απόπαιδα τα κάνει
το Νου, το Λόγο, την Καρδιά, τον Ψάλτη, τον Προφήτη·
κάθε σπαθί, κάθε φτερό, κάθε χλωρό στεφάνι,
στη λάσπη. Σταύλος ο ναός και μπουντρούμι το σπίτι.

Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους
κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.
Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους αρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

Κωστής Παλαμάς «Αποκριτική γραφή», 1-12. Η πολιτεία και η μοναξιά, 1912

Μερικοί άνθρωποι θα έπρεπε να ζούνε για πάντα...
Όσο για τους υπόλοιπους... άσε καλύτερα

Ωδή στο blog που σκέφτομαι να αποποιηθώ

Είπα κι εγώ να δω τι γίνεται με αυτή την ιστορία, τα post εννοώ, προς τι αυτός ο ντόρος, αυτή η εμμονή. Όσο περνάνε οι μέρες τόσο περισσότερο απογοητεύομαι. Και να εξηγήσω. Με τα "άγνωστα" blogs το καταλαβαίνω. Μπαίνεις τυχαία, βλέπεις, μαθαίνεις, σχολιάζεις. Όμως με τους γνωστούς τι παίζει ρε παιδιά δεν καταλαβαίνω. Αντί να βγεις, να πιεις έναν καφέ, να πας σινεμά, να τα πεις με τους φίλους σου, τι κάνεις εσύ, ο σύγχρονος blogger, ανάμεσα σας κι εγώ; Αντικαθιστάς την προσωπική επικοινωνία με μια on line. Αντικαθιστάς το βλέμμα, το χαμόγελο, τη γκριμάτσα, το πείραγμα με μια απρόσωπη κρύα φωτογραφία, όσο όμορφος/η κι αν είσαι σε αυτή. Αντικαθιστάς την ανθρώπινη σχέση με μια fake, μούφα, μαϊμού, πώς το λένε. Ποια ανάγκη σου κρύβεται πίσω από αυτό; Και μη μου πεις η έλλειψη χρόνου. Φτηνές δικαιολογίες δε δέχομαι. Ούτε φτηνά συναισθήματα. Απ΄αυτά μπούχτισα πια!

Ποια είναι η Βερενίκη;

"Πηγαίνω μεσοπέλαγα
με τα άλμπουρα της νίκης
για να χτενίσω τα λυτά
μαλλιά της Βερενίκης"

από το τραγούδι "η τράτα"
του Θανάση Παπακωνστανίνου

Η Βερενίκη ήταν θυγατέρα του διοικητή της Κυρήνης, Μάγα και εγγονή του βασιλιά της Συρίας, Αντιόχου του Α΄. Ήταν γνωστή εκτός από την ομορφιά της και για τα μακριά πλούσια μαλλιά της. Παντρεύτηκε στην Αίγυπτο τον Πτολεμαίο τον Α΄ το Σωτήρα, ο οποίος μετά το γάμο τους εξεστράτευσε στην Ασία. Η Βερενίκη έταξε στην Αφροδίτη να κόψει τα μαλλιά της αν ο άνδρας της γύριζε νικητής. Ο Πτολεμαίος γύρισε νικητής και η Βερενίκη θυσίασε τα μαλλιά της, κάτι που ευχαρίστησε ιδιαίτερα το λαό. Ο αυλικός αστρονόμος Κόνων ο Σάμιος είπε τότε ότι και οι θεοί ευχαριστήθηκαν με την πράξη της Βερενίκης και για τό λόγο αυτό πήραν τα μαλλιά της και τα μετέλαβαν σε αστερισμό, τον "πλόκαμο της Βερενίκης".

Το όνομά της αναφέρεται επίσης στο ποίημα "Καισαρίων" του Κ. Π. Καβάφη.

Βερενίκη ήταν η αρχαία ονομασία της Πρέβεζας καθώς και της Βεγγάζης, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Συρίας.

Τώρα τι σχέση έχω εγώ με αυτή την υπέροχη αρχαία κυρία ακόμα το ψάχνω. Αν πίστευα στη μετενσάρκωση θα έλεγα ότι ίσως κάποτε να ήμουν η Βερενίκη, όμως δεν πιστεύω. Μου αρέσει όμως στο μύθο της η θυσία για χάρη του συζύγου της.Ο ρομαντισμός και η αφοσίωση μάλλον εκλείπουν από τη σύγχρονη εποχή.

faq

NO DOMINION
And death shall have no dominion.
Dead men naked they shall be one with the man in the wind and the west moon;
When their bones are picked clean and the clean bones gone,
They shall have stars at elbow and foot;
Though they go mad they shall be sane,
Though they sink through the sea they shall rise again;
Though lovers be lost love shall not;
And death shall have no dominion.

Καλώς σας βρήκα αγόρια και κορίτσια όπου κι αν βρίσκεστε! Σας παραδίδω στην αιώνια γοητεία του Dylan Thomas και ξεκινάω έτσι το ταξίδι μου σε μια terra incognita.