Είπα κι εγώ να δω τι γίνεται με αυτή την ιστορία, τα post εννοώ, προς τι αυτός ο ντόρος, αυτή η εμμονή. Όσο περνάνε οι μέρες τόσο περισσότερο απογοητεύομαι. Και να εξηγήσω. Με τα "άγνωστα" blogs το καταλαβαίνω. Μπαίνεις τυχαία, βλέπεις, μαθαίνεις, σχολιάζεις. Όμως με τους γνωστούς τι παίζει ρε παιδιά δεν καταλαβαίνω. Αντί να βγεις, να πιεις έναν καφέ, να πας σινεμά, να τα πεις με τους φίλους σου, τι κάνεις εσύ, ο σύγχρονος blogger, ανάμεσα σας κι εγώ; Αντικαθιστάς την προσωπική επικοινωνία με μια on line. Αντικαθιστάς το βλέμμα, το χαμόγελο, τη γκριμάτσα, το πείραγμα με μια απρόσωπη κρύα φωτογραφία, όσο όμορφος/η κι αν είσαι σε αυτή. Αντικαθιστάς την ανθρώπινη σχέση με μια fake, μούφα, μαϊμού, πώς το λένε. Ποια ανάγκη σου κρύβεται πίσω από αυτό; Και μη μου πεις η έλλειψη χρόνου. Φτηνές δικαιολογίες δε δέχομαι. Ούτε φτηνά συναισθήματα. Απ΄αυτά μπούχτισα πια!
Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Βερενίκη δεν κατάλαβα τη συλλογιστική σου. Επειδή κάποιος έχει Blog δεν βγαίνει και δεν έχει διαπροσωπικές σχέσεις; Δε νομίζω ότι ισχύει αυτό. Τουλάχιστον όχι στους 4-5 Bloggers που ξέρω.
Αγαπητέ hypocritelecteur εννούσα απλά ότι στους φίλους μας μπορούμε να μιλάμε επί προσωπικού αντί να καθόμασε με τις ώρες πίσω από ένα pc. Μη με παρεξηγείς, το ίδιο ισχύει και για μένα, δεν είμαι άμοιρη ευθυνών. Ίσως να είναι πιο εύκολος αυτός ο δρόμος?.... δεν ξέρω. Κι εγώ το ψάχνω. Ευχαριστώ πάντως για τη βοήθεια
Δημοσίευση σχολίου