Γύριζε, μη σταθείς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,
ο ψεύτης είδωλο είν’ εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια,
η Αλήθεια τόπο να σταθεί μια σπιθαμή δε θά βρει.
Αλάργα. Μόρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.
Η Πολιτεία λωλάθηκε, κι απόπαιδα τα κάνει
το Νου, το Λόγο, την Καρδιά, τον Ψάλτη, τον Προφήτη·
κάθε σπαθί, κάθε φτερό, κάθε χλωρό στεφάνι,
στη λάσπη. Σταύλος ο ναός και μπουντρούμι το σπίτι.
Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους
κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.
Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους αρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.
Κωστής Παλαμάς «Αποκριτική γραφή», 1-12. Η πολιτεία και η μοναξιά, 1912
Μερικοί άνθρωποι θα έπρεπε να ζούνε για πάντα...
Όσο για τους υπόλοιπους... άσε καλύτερα
Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2008
Η σύγχρονη πραγματικότητα μέσα από τα μάτια ενός αιώνιου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Και για να σας προλάβω:
Η λέξη μόρα είναι σλαβική και σημαίνει ερωμένη, πολύ πιστεύουν ότι η καταγωγή της είναι ελληνική και προέρχεται από την "Μορμώ" το θηλυκό μυθολογικό τέρας με το οποίο φόβιζαν τα παιδίά οι αρχαίοι. Ούτως ή άλλως η Μόρα είναι ένας από τους πιο αμφιλεγόμενούς μύθους του οποίου η ιστορία χάνεται στο βάθος των αιώνων. Παρόλα αυτά αρκετοί είναι εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν πως η Μόρα δεν είναι μύθος παρά μια ζωντανή πραγματικότητα...
Η Μόρα είναι ένα ανεξάρτητο πνεύμα. Σύμφωνα με τις περιγραφές είναι μία γυναίκα μαυροφορεμένη, η οποία εμφανίζεται στον ύπνο κάποιου συνήθως όταν κοιμάται ανάσκελα, του κρατάει τα χέρια και προσπαθεί να του πάρει την ανάσα.
Η μόρα δεν είναι τίποτα άλλο από εγκεφαλική δυσλειτουργία που συμβαίνει συνήθως όταν ξυπνάμε απότομα! Ο εγκέφαλος δεν στέλνει τα σωστά 'μηνύματα' και νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να μιλήσουμε ή να κουνηθούμε
Δημοσίευση σχολίου